Ben hayatım boyunca farklı olmaya çalışan bir insan oldum ...9 aylık yürümüş ve konuşmuşum...kendimi bir yaşındaki bir kaç olayı hatırlaya bilecek kadar farkındayım ...hep acelem oldu hayata koştum sanki bir şeylere yetişmek için ... ben hiç çocuk olmadım kardeşim doğduktan sonra aramızda iki yaş var ben hep abla oldum ...Erken ergen oldum orta okula giderken topuklu ayakkabılarımı giydim ...Bu arada ailemin kendi sorunlarından dolayı biz çocukları görecek halleri yoktu biz iki kardeş kendi başımıza büyüdük sadece maddi yönden herşeyimiz vardı ancak yalnızdık ...Derken minik bir can aramıza katıldı bir kız kardeşimiz oldu ettik 3 yalnız ...Ben 11 yaşındaydım kardeşim doğduğunda hayatımıza bir renk olarak geldi sevdik sahiplendik ...Ben büyüdüm liseyi bitirdikten sonra üniversite okumamı istemediler annem hemen biz sana kolej okuttuk yeter dedi ve bana görücüler gelmeye başladı ...İlgisizdik ancak kendi hayatlarımızında sahibi değildik ...
Erken denecek yaşta evlendim 19 yaşında benden erken evlenenler hep çok üzülmüşümdür daha çocukken evlendirildikleri için ...Çünki ben kendimi bile erken bulurken görücü usulü ...Bana sormadılar bile beğendinmi diye ...
Erken yaşta anne oldum ilk bebeğim 20 yaşımda dünyaya geldi sorunlarla kurulmuş bir evlikte büyütmeye çalışmıştım içimde oda düşük kilolu doğdu herkese inat ...18000gr ancak hayata birlikte çok sıkı tutunduk bazen ben vazgeçmek istesemde bebeğimdeki azim beni hayata bağladı ...
Birdaha istemesemde 5 yıl aradan sonra oğlum doğdu yine sorunlarla yaşadığım bir sırada hayatıma güneş gibi doğdu ...Ne çok sevdim bebeklerimi ve ne çok şey öğrendim hayata dair onlardan ...Oğlum kızımın aksine 4100gr doğdu bütün her söylenen söze inat iri bir bebek oldu ...Benimde bir şeyleri iyi yaptığımın kanıtı oldu...
Derken ben geldim 30 yaşına Bana çok ağır gelen içimi acıtan bir yaş oldu yaşlandığım için değildi üzüntüm sadece geriye dönüp baktığımda en önemli kararlarıbenim yerime başkalarının almasına izin vermiştim bu beni çok üzdü ve en kolay yerinden hayatımı şekillendirmeye karar verdim artık kendim için bir şeyler yapmam lazımdı ...
En sevdiğim şeyleri sıralamaya kalktım hayatım birileri tarafından öyle sınırlandırılmıştıki sevdiklerime bile onlar karar veriyorlardı benim giyeceğim eteğin renginie bile annem karar veriyordu ...Gideceğim arkadaşlarıma annemle eşim karar veriyordu ...
Hayretler içinde kalmıştım bu duruma ben sadece nefes alıyormuşum meğerse ...
Bu duruma bir son vermeliydim ...En kestirme yol eski dostum kitaplarıma sığındım ...Ve Ayşe Kulin ADIAYLİNle başladı serüvenim ...Ne çok özlemişim eski dostu satırlar yetmedi hala devam ediyorum gözlükle okusamda ...
Bu arada din konuları çok ilgimi çekmeye başlamıştı kendimi sorgulamamda çok faydası oldu bana ...Ama yasak günah ayıp üçlemesi beni sıkmaya başlamıştı kim koymuştu bu üçlemeyi neye elinizi uzatsanız yanlış bu üçleme karşınızda...Bu arada sadece benim seçtiğim dostlarım oldu sevdim karşılıksız onlarda beni sevdiler kendi kurallarımı koymaya başldım eskiden herşeye atlayan ben artık benden birşey istenmedikçe yapmamaya başladım ...Birilerini üzdüm belki ama kendimi mutlu ettim ...
derken geldik 40 yaşına ardıma dönüp baktığımda eskisi kadar üzülmediğimi gördüm çünki artık kendim için birşeyler yapabilmiştim ...
Bu yaş bana yaradı kayınvalidemin bizim yanımıza taşınması beni epey bir zorladı kafayıyemek üzere olduğum bir dönemde kızım beni bilgisayarla tanıştırdı ...işte kişisel gelişime adım atma noktam tamda bu sırada secret kitabını okuyordum ...bu kitap beni çok etkiledi...bundan sonra kişisel gelişime adım attım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder