Günaydın puslu bir Ankara sabahında kalkıp bloğları dolaştım içim sımsıcak oldu birden ...Ne güzel insanlar ne çok duygu ve paylaşım karşılıksız nice sevgi ...Hala umut vaadediyor yaşam...Mesela fokla balık fok bir Türk kızı balık bir japon ne hoş bir yaşamları var japonyada bayıldım ...
Hep gitmeyi istemişimdir japonyaya ...Hani hep derler ya nereye gitmek istersindiye? Ben 20yaşalarımdan beri japonya demişimdir ...Onların kültürleri sadeliklerindeki incelik zariflikleri hayat felsefeleri hep hoşuma gitmiştir ...
Sonra cafe fernando mütiş bir genç bayıldım ...bir ekeğin hemde genç bir erkeğin bu kadar başarılı yemekler yapması hayat görüşü ve yaşam tarzı çok hoş hala gençlerden ümitli olmam gerektiğini gösterdi teşşekürler...
Sonra nane limon'dan öğrendiğim dulce de leche tarifini denenmem benimkinin onun ki kadar koyu olmaması ancak tadı mükemel oldu caramionun ortasındaki hayran olduğum sıvı gibi ...Bu arada caramioyu ısırarak yiyenlere gıcık oluyorum o damağa yapıştırılıp eritilerek yenir...
Dün kendimi 16-20 yaş arasındaki kendim gibi hissettim ne çok zaman geçmişti aradan böyle hissetmeyeli ancak çok iyi geldi ...Kendince tatları ve yaşam dokuları olan insanlara bayılıyorum ...Bu arada teknolojiyede iyiden iyiye ısınmaya başladım yakında yeni şeyler öğrenip yenilikler yapabilirim...
Yemek blogları yeniden beni yeni tatlar denemeye yöneltti ...bir zamanlar ne çok şey deneyip sonra kendi tatlarımızı yartıp kalıplaşmışım meğer ...Uzun süredir değişik bir şey denemiyordum hayatımda herşey bildiğim kıvamda gidiyordu ...Artık değişim zamanı gelmiş ve ben yeni tatlara daha açığım herhalde ...
Üstümde ağır bir birikmişlik var sanki bunu atıp yeni başlangıçlar yapmalıyım ...Her konuda yenilik yapmalıyım sıradanlıklardan uzaklaşmalıyım...Bu sıradanlık hiç bana göre bir duygu değil...
Bu ara parfümün dansı diye bir kitap okuyorum biraz ağır gidiyor ama güzel ...Ben kokusunu sevmediğim hiç bir şeyi yiyemem ve içemem ...Bakalım kitap nasıl bitecek ...
Hep gitmeyi istemişimdir japonyaya ...Hani hep derler ya nereye gitmek istersindiye? Ben 20yaşalarımdan beri japonya demişimdir ...Onların kültürleri sadeliklerindeki incelik zariflikleri hayat felsefeleri hep hoşuma gitmiştir ...
Sonra cafe fernando mütiş bir genç bayıldım ...bir ekeğin hemde genç bir erkeğin bu kadar başarılı yemekler yapması hayat görüşü ve yaşam tarzı çok hoş hala gençlerden ümitli olmam gerektiğini gösterdi teşşekürler...
Sonra nane limon'dan öğrendiğim dulce de leche tarifini denenmem benimkinin onun ki kadar koyu olmaması ancak tadı mükemel oldu caramionun ortasındaki hayran olduğum sıvı gibi ...Bu arada caramioyu ısırarak yiyenlere gıcık oluyorum o damağa yapıştırılıp eritilerek yenir...
Dün kendimi 16-20 yaş arasındaki kendim gibi hissettim ne çok zaman geçmişti aradan böyle hissetmeyeli ancak çok iyi geldi ...Kendince tatları ve yaşam dokuları olan insanlara bayılıyorum ...Bu arada teknolojiyede iyiden iyiye ısınmaya başladım yakında yeni şeyler öğrenip yenilikler yapabilirim...
Yemek blogları yeniden beni yeni tatlar denemeye yöneltti ...bir zamanlar ne çok şey deneyip sonra kendi tatlarımızı yartıp kalıplaşmışım meğer ...Uzun süredir değişik bir şey denemiyordum hayatımda herşey bildiğim kıvamda gidiyordu ...Artık değişim zamanı gelmiş ve ben yeni tatlara daha açığım herhalde ...
Üstümde ağır bir birikmişlik var sanki bunu atıp yeni başlangıçlar yapmalıyım ...Her konuda yenilik yapmalıyım sıradanlıklardan uzaklaşmalıyım...Bu sıradanlık hiç bana göre bir duygu değil...
Bu ara parfümün dansı diye bir kitap okuyorum biraz ağır gidiyor ama güzel ...Ben kokusunu sevmediğim hiç bir şeyi yiyemem ve içemem ...Bakalım kitap nasıl bitecek ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder