Dün beypazarinin tahtaliorencik köyüne Ahmet abiye gittik .Ben pek köy hayatını sevmem hiç bana göre değildir ben tatil koyu severim ancak Ahmet abinin evine ve bahçesine hayran kaldım. Belki bir başkası gitse beğendiğim yer burasını der ancak Ahmet abi modern robinson elektirik, su ,cep telefonu ,arabasi var ancak insan gücüne ihtiyacı var tek başına olunca birsey lerden ödün vermek gerekiyor , oda temizlikten ödün vermiş . Ancak bahçesi ağaçları kendilerine bayıldık .Oradaki huzur insanlarla birlikte ama hiclik duygusunu yasamak sessizlik müthişti. Sanki kafam bomboş boşaldı benim dataya resert yaptık çok iyi geldi. Bize bi kasa çok güzel üzüm verdi dalından toplayarak .
Ayrıca güdülün bir köyünde oturan salih abiyede uğradık oda başka bir robinson oda bahçesinden domates ve patlican toplayıp verdi .Hicligin ortasında yasam demek, tabi ben buna ne kadar dayanirim bir kac saat mi? Yoksa bir ömür mu ? Bilinmez.
Ben yine de denizli bir köy istiyorum. Şöyle gözümü açtığımda engin sulari görmek deniz havasını icime çekmek istiyorum.
