Kendime gelmem lazım ...Kendimi nadasa bırakılmış bir tarla gibi hissediyorum sanki içimde biriken bir çok tortudan kurtuluyorum gibi bazen hiçlik de insana iyi geliyor ama dikkatli olmak lazım kaybolup gitmekte var ...Ben sanki sınırdayım ...Biraz dışarı çıkmam lazım kendime olan güvenimi yitirmiş gibiyim
...SERPİL KENDİNE GEL ...
Diye bağırasım var zaten bağırdım dimi ...Yeni hayaller yeni yeni dualar yeni giyisiler kıaca her şeyi yenilemem lazım ...
Nadastayım deyip çok boş durdum zanedilmesin kitap okudum, yazı yazmadım ...dizi izledim, dışarı çıkmadım ...Hatta facade kelimelik oynamaya bile başladım çok pis oynarım yakında kimse benimle oynamayacak ...Günlük işlerimi bile yapıyorum yemek ev toplama gibi...bir çok kişiye göre aktif bile sayılırım ancak kafamı topladım sanki düşüncelerim daha net ve görebiliyorum ki hala bazı kişleri ve bazı şeyleri hala bırakamıyorum yeniden çocukluğuma dönüp yanlız çocukla yüzleşmeliyim ...
Yeniden kendimi sevip onaylamalıyım...Affetme konusu hala afedemediğmi çok insan ve olay var affet gitsin demekle olmuyor ama yazıya dökünce en azından içimde kalmıyor beni rahatlatıyor ...Ben bir çok kişiye bunu öneriyorum ve benim gibi rahatladıklarını görüyorum olayları her sene birkez üstünden geçmeyi düşünüyorum belki sonunda af bile dedermişim...
