ne kadar zor şeydir insanın kendini anlatması

Bundan bir kaç yıl önce bana kendini anlat dediklerinde diğer insanların benim için söyledikleri sözcüklerle kendimi anlatıyordum yabancıydım kendime ...ben bile tanımıyordum kendimi ...

Kimdim ? ne severdim ? ne yapmak isterdim ...

Artık kendimi tanıyorum ...Biraz sanclı oldu tanışmak yıkmak gerekti geçmişte içine saklandığım duvarları ...İlk önce kendimi çok çıplak ve çaresiz hissettim ...Sonra saklanmaktan vazgeçince aslında gizli saklıda olsa biriktirdiğim güzelliklerim ortaya çıkmaya başladı saklandıkları yerlerden ...

Neler severdim ben?

kırmızı severim hep siyahların veya başka renklerin arkasına saklardım oysa şimdi birşey alacağım zaman ilk tercihim kırmızı oluyor ...

Çikolata severim bunu hiç saklayamadım hep ortada durdu ...Her çeşidine bayılırım ama favorim bitter ...

Yemek yemeyi severim güzelde yaparım ...Hem göze hem damağa hitap eder yaptıklarım ...

İnsan severim bir dönem sevecek insan kalmamıştı çevremde çok incinip kırılmıştım ...Herkese hak ettiğinden fazla değer vermiştim ...Önceliğim onlar olmuştu ...Kendimi unutmuştum ...Ben sevmiştim ancak karşımdakiler beni sevmemişlerdi benim kadar ...Acıtılıp incitilmiştim oysaki ne kadar uğraşmıştım beni sevsinler diye ...artık kimseye kendimi sevdirmeye çalışmıyorum ...Ben seviyorum ...

Seyahat etmeyi severim ...Hep 20li yaşlarımdan ber Japonyayı görmek istemişimdir hele kiraz çiçekleri açınca gitmek tercihimdir ...Sonra avrupayı karış karış gezmek istiyorum ...Eski medeniyetlerin dokusunu hissetmek istiyorum ...En önemliside ülkemi gezmek istiyorum hala yürüyebirken sümela manastırına çıkmak istiyorum ...Nemruta güneşin doğuşunu görmek istiyorum ...Hasankeyfi görmek istiyorum ...Gap turuna gitmek istiyorum ...

Bol bol kitap dolu bir kütüphanem olsun istiyorum henüz hiç birini okumadığım kitaplarla dolu olsun ...evdekiler bitti ...

Bir aralar benim içine düştüğüm karamsarlık çevremde karamsar kötümser kaygılı insanların beni bulmasına neden oldu ...Çok sıkılmış bunalmıştım ve yeni bir çevre özlemi duymuştum ...Bilgisayar öğrenmem benim bakış açımı deşitirdiği için çevremde değişti...artık sakin ve huzurlu bilgi paylaşımında bulunduğum bir çok sevdiğim insanım var...İnsan diyorum çünki insan ola bilmek zor zannat veselam ...

İçimde bir yerlerde yalnız kalmış çocuk büyüdü kendimle yanız kalmak artık bana huzur verir oldu ...

Doğayı severim her el değmemiş doğa parçası beni cezbeder...Doğal renkler bir leoparın bir kaplanın bir zebranın güneşin doğuşunun denizin ağaçın renkleri mevsimlerin renkleri eriyip bütünleşmek isterim...

kalabalıklar severim huzurlu birlik ve bütünlük içinde ...

Gençleri severim onları dinlemek beni mutlu eder ...Ne çok şey öğretirler insana farkında olmadan gelişirsiniz yanlarında ...

Çocukları severim insan karşılıksız sevgi verirler hiç bir beklentileri olmadan kalp çakrama iyi geliyorlar ...hele bebiş kokusu muhteşemdir ...

Hayal kurarım bir ara bundan vazgeçmiştim hatta benim hayallerim bulaşıcıdır çevremide etkiler ...bir olabilirliği yüksek hayallerim vardır ...birde ütopik hayallerim vardır ben anlatınca ütopik olanlara bile kapılanlar oluyor ...

Ağazım iyi laf yapar ancak hala yazarken acemiyim ...Eee nede olsa 45 yıldır konuşuyorum ancak kendimi yazmaya yeni başladım 3 sene oldu ...

Kendimi seviyorum ...