Eee,dile kolay 46 yıl sayfalarda epey şey var ...Ben hala çocukluktan çıkamadım en derin izler orada oluşmuş kapatmak zaman alıyor bitirdiğimi zannettiğim anda yeni bir konuda karşıma geçmiş çıkıyor ...
Dün epeydir yapmak istediğim şeyi yaptım ayakkabılarımdan hiç giyinmediğim yer işgal edenlerin büyük bir kısmını verdim ve kendime yeni babetler aldım çok şık oldular gitti eskiler geldi yeniler ...
Dün yine kendimize kızımla takılar aldık ...bizim için değerli olmasından çok beğenmemiz önemli ...Kendimizi çok ihmal etmişiz eskiden her yıl kendime bir sürü takı alırdım artık almamaya başlamıştım ...Ancak dünkini görünce kendimizi ihmal ettiğimizi anladık ...
Ben hep kadın gibi kadın olmayı sevmişimdir ...Bazen kokoş bazen ,sade olmak güzeldir ...Kokoş zamanlarımda giyerim topuklu ayakkabılarımı sürerim boyalarımı salınarak yürürken beğenilen bakışlar hoşuma gider ...Sade zamanlarımda salarım kendimi dibine kadar yaşarım rahatlığı ...
Ben hayatım boyunca kendim gibi oldum hep kendimle yarıştım ...Benim hep bir tarzım oldu kendimce yemeklerim bile kendimce oldu kimse bana birşey öğretmedi ben kendim deneme yanılma yoluyla öğrendim çoğunu...
Bu kendi kendime öğrenme olayı beni kimi zaman çok yordu ama kendim olmaktan hiç hoşnutsuzluğum olmadı ...Ben kendimi çok sevdim ve beğendim aslında ...En sıkıntılı zamanlarımda bile kendimle uğraşmışım...Kimi zaman kendime ayıracak hiç vaktim olmamış ...Ozaman işte bunalmışım daralmışım ve isyanlarım olmuş ...
Beni fazla sıkarsanız bütün herşeyi ters yapmaya başlarım yemeklerim hiç güzel olmaz yüzüm çöker hatta saçlarım bile şekil almaz ...Ben genç kız olmaya başladığımda annemin gözleri daima üzerimdeydi her hareketim kontrol altındaydı ...Bu yüzden saçlarım ben içe kıvırdıkça dışa dönerleridi ,sağ taraf içe sol dışa kıvrılrdı ...Hatta okadar isyanlardaydıki sabaha kadar sarılı dursada tutmaz dümdüz çıkardı ...Artık kimsenin beni okadar denetlemesine izin vermediğim için saçlarım çok kolay şekil alıyor...
Ben artık yaptığım çalışmalar sayesinde daha huzurlu yaşıyorum ...Birde hayatımın sorumluluğunu kabul ettim artık kimseyi kendi hayatımdan sorumlu tutmuyorum ...Hayatım için verilmesi gereken kararları kendim vermeye çalışıyorum...Bir çok kişiyi affettim ...Bu sırtımdaki ağır yüklerden kurtulmama sebep oldu ...
En önemli şeyse değiştiremiyeceğim şeyleri kabul ettim ve onun içinde nasıl yaşanır öğrendim ...Mesela kirli havayı değiştiremem kirli havada nasıl yaşanır onu öğrendim...
İnsanları oldukları gibi kabul etmeyi öğrendim ...Kimseyi yargılamadan seviyorum önce empati yapıp sonra sempatiyle bakıyorum ...Sevmediklerimden uzak duruyorum mümkün olduğunca ...
Ben hep sevdiklerim ve sevmediklerim konusunda net oldum ne istediğimi hep bildim taki 40 yaşına kadar ondan sonra hayal kurmayı unuttum ancak ne zamandır hayal kurmuyorum onu hatırlamıyorum...Buda hedeflerimin olmamasına neden oldu hedefsiz serseri mayın gibi ortalıkta gezindim ... halada hayal kurmakta zorlanıyorum öyleki hala kendime bir hayal panosu yapmadım ...
Dün epeydir yapmak istediğim şeyi yaptım ayakkabılarımdan hiç giyinmediğim yer işgal edenlerin büyük bir kısmını verdim ve kendime yeni babetler aldım çok şık oldular gitti eskiler geldi yeniler ...
Dün yine kendimize kızımla takılar aldık ...bizim için değerli olmasından çok beğenmemiz önemli ...Kendimizi çok ihmal etmişiz eskiden her yıl kendime bir sürü takı alırdım artık almamaya başlamıştım ...Ancak dünkini görünce kendimizi ihmal ettiğimizi anladık ...
Ben hep kadın gibi kadın olmayı sevmişimdir ...Bazen kokoş bazen ,sade olmak güzeldir ...Kokoş zamanlarımda giyerim topuklu ayakkabılarımı sürerim boyalarımı salınarak yürürken beğenilen bakışlar hoşuma gider ...Sade zamanlarımda salarım kendimi dibine kadar yaşarım rahatlığı ...
Ben hayatım boyunca kendim gibi oldum hep kendimle yarıştım ...Benim hep bir tarzım oldu kendimce yemeklerim bile kendimce oldu kimse bana birşey öğretmedi ben kendim deneme yanılma yoluyla öğrendim çoğunu...
Bu kendi kendime öğrenme olayı beni kimi zaman çok yordu ama kendim olmaktan hiç hoşnutsuzluğum olmadı ...Ben kendimi çok sevdim ve beğendim aslında ...En sıkıntılı zamanlarımda bile kendimle uğraşmışım...Kimi zaman kendime ayıracak hiç vaktim olmamış ...Ozaman işte bunalmışım daralmışım ve isyanlarım olmuş ...
Beni fazla sıkarsanız bütün herşeyi ters yapmaya başlarım yemeklerim hiç güzel olmaz yüzüm çöker hatta saçlarım bile şekil almaz ...Ben genç kız olmaya başladığımda annemin gözleri daima üzerimdeydi her hareketim kontrol altındaydı ...Bu yüzden saçlarım ben içe kıvırdıkça dışa dönerleridi ,sağ taraf içe sol dışa kıvrılrdı ...Hatta okadar isyanlardaydıki sabaha kadar sarılı dursada tutmaz dümdüz çıkardı ...Artık kimsenin beni okadar denetlemesine izin vermediğim için saçlarım çok kolay şekil alıyor...
Ben artık yaptığım çalışmalar sayesinde daha huzurlu yaşıyorum ...Birde hayatımın sorumluluğunu kabul ettim artık kimseyi kendi hayatımdan sorumlu tutmuyorum ...Hayatım için verilmesi gereken kararları kendim vermeye çalışıyorum...Bir çok kişiyi affettim ...Bu sırtımdaki ağır yüklerden kurtulmama sebep oldu ...
En önemli şeyse değiştiremiyeceğim şeyleri kabul ettim ve onun içinde nasıl yaşanır öğrendim ...Mesela kirli havayı değiştiremem kirli havada nasıl yaşanır onu öğrendim...
İnsanları oldukları gibi kabul etmeyi öğrendim ...Kimseyi yargılamadan seviyorum önce empati yapıp sonra sempatiyle bakıyorum ...Sevmediklerimden uzak duruyorum mümkün olduğunca ...
Ben hep sevdiklerim ve sevmediklerim konusunda net oldum ne istediğimi hep bildim taki 40 yaşına kadar ondan sonra hayal kurmayı unuttum ancak ne zamandır hayal kurmuyorum onu hatırlamıyorum...Buda hedeflerimin olmamasına neden oldu hedefsiz serseri mayın gibi ortalıkta gezindim ... halada hayal kurmakta zorlanıyorum öyleki hala kendime bir hayal panosu yapmadım ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder