Dün kız kardeşimle güzel bir gün geçirdik.Kızılaya gittik alış veriş yaptık ,oturup birşeyler içtik.Artık onunla aramızdaki duvarlar kalkmaya başladı.Dönüşte kendimize yasemin çiçekleri aldık herkes evinin yolunu tutu.Ben tam otobüse yetişeyim diye yürürken nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde yer düştüm çenem kaldırıma geldi .ben o an sanki çenem dağılmış gibi hissettim .Bir anda kendimi toplayıp ayağa kalktım ve otobüse bindim genç bir çocuktan yardım istedim ancak çok duyarsız bir şekilde iyi napıyım der gibi yüzüme baktı .Bir hanım bana yerini verdi ve ben oturdum .yolda kendime kısa bir tur EFt yaptım.Eve geldiğimde yavaş yavaş dudağım şişmeye hasar raporu belirmeye başladı dudağım patlamıştıve çenemde bir kaç yerde morluk vardı.
Bu olay bana insan hayatının ne kadar küçük detaylarla ne hale geleceğini gösterdi.Hayat saçma şeyleri düşünmeyecek kadar kısa ve değerli.
Başka hayatların sıkıntılarını dert edinmek gibi bir vizyonum vardı bir aralar ancak şimdi kendimle olan şeyleri ne çok ihmal ettiğimi anlıyorum .Hayat es geçilmeyecek kadar değerli imiş.
Bu ara biraz fala kafa karışıklığı yaşadım .Bu düşme en değerli şeyin ben olduğumu gösterdi bana ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder