Ben bu sonbaharı gerçekten çok sevmiştim .Bu günlerde ardarda aldığım ölüm habarlari beni çok üzdü.Önce genceçik bir delkanlının teknik bir arıza nedeniyle asansörden düşüp ölmesiyle başladı eşimin akrabası idi hiç görmediğim halde çok üzüldüm.Sonra eşimin teyze kızı sanki ablasıydı .Kendisi müthiş bir savaşçı idi.Onu kanserden kaybettik çok zor olan kolon kanseri .Onu hatırladığımda her zaman halinden memnun bir yüz olarak hatırlıyorum .Hayatı boyunca çok sıkıntı çekmiş bir çok kişiye emek vermiş hiç şikayat etmemiş hep neşeli haline şükreden ve hayata pozitif bakabilen nadir insanlardan biri idi.
Dünde başka bir sevdiğimi apartmandaki tek komşumu kaybettim .Oda göğüs kanseri ile başlayıp karaciğere kadar yayılan bir şey yaşadı.Oda hayatı boyunca mücadele etmiş çok sıkıntılar yaşamış hiç yılmamış biraz huysuz lüzümsuz yere titiz çok konuşan ancak yüreği çiçeğe böceğe sevgi dolu insan seven kocaman bir yürekti.Bende çok eğlendiğim kekimeler bırakıp gitti .Hani dediğim dedik insanlar vadır ya işte öyle idi.Hollandya holandıra ,Küfürbaz yerine kükürgen,sarışın yerine sarışengibi kendince değiştirdiği kelimeleri vardı .Ankarada ailesi olmadığı halde ne çok sevdiği varmış yoldan geçen bazlama satıcısı bile gelip öldü diye üzüldü benden ne çok alırdı sırf yardım olsun diye dedi .Sanki kendinin çoğu zaman yardıma ihtiyacı yokmuş gibi.
Hayatımdaki bu iki kadınıda çok sevdim ikiside beni çok sevdi .Onları hatırladığımda hala yüzümde kocaman bir gülümseme var.Ne mutluki zor ama güçlü bir hayat yaşadılar hayatın onları alt etmesine izin vermediler .Herkesi çok sevdiler sevgilerinde karşılık yoktu,içlerinin bir tarafı hep çocuk kalmıştıki hayata bukadar güzel gözlerle baka bildiler.Canlarım Allah size rahmet etsin mekanınız cennet olsun .Şu üç günlük dünyada bana karşılıksız sevgiyi tattırdığınız için ve benim hayatımda yer aldığınız için iyiki vardınız ne mutlu bana ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder