Bu sıra yine çok sıradanlaştım ...Herşey tekrardan ibaret ...
Ben bazen severim bu sakin tekrarları ...İçim karadeniz gibi coşar taşaşar hep çalkantılıdır ...Bu sakin tekraralar bana huzur verir ...alırım kitabımı çayımı kahvemi ne büyük zevktir...
Dün eşimin akrabaları geldiler ne çok sevdik bir birimizi hiç kırmadık birbirimizi ,geçmişte ne çok şey oldu ancak güzellikler ve iyi yaşanmışlıklar vardı aramızda .Ben gelin olarak girdiğimde aralarına sevgiyle kucakladılar beni bende açtım kucağımı onlara karşılıklı kaynaştık ...Küçük büyük hep sevgiyle yoğurduk ilişkimizi...Pazar günü görümcemin oğlunun askerliği bitip onuda uğurladık İzmire gitmeden ya yenge sen benim ilk aşık olduğum insandın hani çocukluk aşkalrı vardır ya dedi ...Çok hoşuma gitti biliyorum ki bu sülaleden o dönemin bir çok çocuğu aynı duyguları paylaştı ...Sadece güzelllik değildi onlara beni çekici gösteren ben çocukların hepsini çok sevdim ve onlara bireylermiş gibi davrandım buydu beni özel yapan gözlerinde ...
ama acayip gururum okşandı ne yalan söyleyeyim ...Ben hep kendim oldum ve içimdeki sevgiyi yansıtmakta hiç cimri olmadım sevdim sınırsız sevdim ...
Nefrete ettim hatta en koyusundan .Bu ailede çok az kişiyi sevmedim ve halada sevmiyorum ...Ama onlar zaten anlamıyorlar kötüler çünki...
Dünün küçücük çocukları bu gün kocaman adam oldular ancak hala küçücük bir bakışı unutmuyorlar işte benim zaferim ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder