Eskiden günlük tutmaya her kalışımda sıkılır bırakırdım ...Sabah kalktım kahvaltı yaptımla başlayan sözler yazılı olurdu ...Bir türlü içimi dökemezdim anlatmak istediklerim hep içimde saklı kalırdı ...Kendimle bile paylaşamazdım hele birde kazayla biri okuyacak diye aklım çıkardı ne yapardım ...Aradan zaman geçti ben içimdeki kapıları açmaya başladım ,sınırlarımı genişlettim ve kendime döndüm ve içimde sakladıklarım satırlara dökülmeye başladı ...
Önce korktum tanıdık birileri okuyacak diye ...ama sonra ben kendimi deştikçe ne çok şeyden gereksiz yere korkmuş sakınmış olduğumu gördüm ...Geri dönüp okudukça kendimle daha çok çalışmalar yaptım ...Ben kendimi hiç bir şeyden korkmaz zannedederken meğer ne çok şeyden korktuğumu gördüm...Sakladıklarım birbir ortaya çıktıkça kimse incinmesin kırılmasın diye söylemediklerim ve içimde biriktirdiklerimde döküldü ...
Bu yazdıklarımı birileri okuyup beğensin düşüncem hiç olmadı ...Ben bunları yazarken benim yaşadıklarıma benzer şeyler yaşayan ancak dile getiremeyen kişilerin yanlız olmadıklarını bilmerini istedim ...Benim yazdıklarımda en önemli yeri annemle olan ilişkilerim aldı ...Anne hakkında kötü söz söylenmez ,anne haksız olamaz gibi bir çok kalıp ve sınırlar konmuştu annemin yasak günah ve ayıplarını yapmamam gerekirdi annemin kuralları annemin sevdikleri ve sevmedikleri yaşamımı çok etkilemişti bunları yazdıkça ve bunlar üstünde çalıştıkça annem dokunulmazlık zırhından çıktı ve artık benim gözümde gerçek değerini buldu ...Oysa annem benim hep ulaşamdığım varlık olmuştu ...
Ben kendimi anlatmakta hala zorlanıyorum içsel yolculuk yaparken kendimi hep gerilerde saklı gizli köşelerde bıraktığımı gördüm içim acıdı ...Ne severim ,ne sevmem ne yapmak isterim bunları hep bir yerlerde bırakmıştım ...Bu arada hiç güzellikler yaşamadım mı elbete yaşdım ...Yıkıntıların arasından topladıklarım çok güzel birikimlerimde var onları geliştirip çoğaltıyorum...
Asiliğim ve merakım yüzünden çok şey de öğrenmişim ...Hayatımda en iyi yaptığım şey sevmeyi karşılıksız olarak öğrenmiş olmam ...Her türlü sevgi var hayatımda ama karşılıksızlar da olması güzel ...
Önce korktum tanıdık birileri okuyacak diye ...ama sonra ben kendimi deştikçe ne çok şeyden gereksiz yere korkmuş sakınmış olduğumu gördüm ...Geri dönüp okudukça kendimle daha çok çalışmalar yaptım ...Ben kendimi hiç bir şeyden korkmaz zannedederken meğer ne çok şeyden korktuğumu gördüm...Sakladıklarım birbir ortaya çıktıkça kimse incinmesin kırılmasın diye söylemediklerim ve içimde biriktirdiklerimde döküldü ...
Bu yazdıklarımı birileri okuyup beğensin düşüncem hiç olmadı ...Ben bunları yazarken benim yaşadıklarıma benzer şeyler yaşayan ancak dile getiremeyen kişilerin yanlız olmadıklarını bilmerini istedim ...Benim yazdıklarımda en önemli yeri annemle olan ilişkilerim aldı ...Anne hakkında kötü söz söylenmez ,anne haksız olamaz gibi bir çok kalıp ve sınırlar konmuştu annemin yasak günah ve ayıplarını yapmamam gerekirdi annemin kuralları annemin sevdikleri ve sevmedikleri yaşamımı çok etkilemişti bunları yazdıkça ve bunlar üstünde çalıştıkça annem dokunulmazlık zırhından çıktı ve artık benim gözümde gerçek değerini buldu ...Oysa annem benim hep ulaşamdığım varlık olmuştu ...
Ben kendimi anlatmakta hala zorlanıyorum içsel yolculuk yaparken kendimi hep gerilerde saklı gizli köşelerde bıraktığımı gördüm içim acıdı ...Ne severim ,ne sevmem ne yapmak isterim bunları hep bir yerlerde bırakmıştım ...Bu arada hiç güzellikler yaşamadım mı elbete yaşdım ...Yıkıntıların arasından topladıklarım çok güzel birikimlerimde var onları geliştirip çoğaltıyorum...
Asiliğim ve merakım yüzünden çok şey de öğrenmişim ...Hayatımda en iyi yaptığım şey sevmeyi karşılıksız olarak öğrenmiş olmam ...Her türlü sevgi var hayatımda ama karşılıksızlar da olması güzel ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder