Dün okuduğum Ayşe Kulin kitaplarını bi gözden geçirdimde ne güzel anlatmış insan olmanın ve sevmenin inceliklerini.Ne çok şeyini yitidi bu ülkenin insanları...
En önemli kavramların bile içi boş artık sevgiler bile sahte nasıl sevilir bilmiyorlar artık aşkım canım gibi sözler havada asılı kalıyor ne olduklarını bilmediğimiz kelimeler oluyorlar ...
Yaşarken unutuyoruz yok ediyoruz kendimizi ve çaresiz kimsesiz insanlar oluyoruz .Ne çok özlüyoruz geçmişimizi nostaljiler yapar oluyoruz.Eski bir flim ,eski bir plak bizi alıp geçmişe götürüyor birden ...aslına bakarsanız geçmiştede mutlu değildik çoğu zaman ancak yinede özlememizin nedeni kendi çıkmazlarımız oluyor gitgide yanlız kalmamız oluyor ...
Ayşe Kulini okurken o kalabalık aileleri özlediğimi ve kocaman mahalle dolusu çocukluğumu özlediğimi fark ettim...Yanlızlık ürküttü beni ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder